İsyanlı Dilek 1

Allahın cezası ideal adam, ruhumun ikizi, olmayadabilir, ne boksa ondan, tanımam etmem de seni ama geleceksen gel artık GELLL! Yoksa ben gideceğim, umudum gidecek. Nolur gel.

Boş hayallere çoğalıp kendime azalıyorum yine de sana birikiyorum her allahın cezası gün. Kim bilir kaç parçaya ayırdım kendimi. Gel de topla beni hadi.

Aşk lazım geliyor tabi baharla

Şimdi tam kalbi yok etmeye çalışırken biri gelse, "Benzemez kimse sana tavrına hayran olayım" dese, ne güzel olurdu dimi. Ama yok ki nerede öylesi.

Edebiyat okuyorsanız ve aşıksanız hayat gerçekten bir acayip. Güler misin ağlar mısın yani, ne bileyim.

Buraya yazma amacım hiç öyle olmasa da her yazımda bir edebiyat kelimesi kullanmışım ve bilmeden, gizliden bunu benimsemişim sanırım. Evet, BEN BİR EDEBİYATÇIYIM diyemiyorum, korkuyorum, çok büyük sıfat o.

Bu bölümde yaklaşık 6 ayım geçti ve o heybetli, korkunç kapısını ancak bu aralar biraz aralayabildi bana edebiyatçığım. Öğrenme esnasında hırstan, sıkıntıdan kıpkırmızı olsam da, oflasam ve yaylansam da sonradan birikenlerin bende durduğu yeri görmek çok çok hoş. Yontuyor kaba tarafları, Naiflik katıyor.. Lazım mı bu zaman da naiflik diye sormuyor da değilim kendime o zaman, günümüzde odun olmak, hissetmemek geçerli ya...

2

Konuştum, konuştum, konuştum.
Ağzımı açmadım.

sss

Eskiden çok güzel yazardım, beğenirlerdi.
Annem de ay benim kızım yazar olucak ne güzel derdi.

Şimdi günlük tuttuğumu öğrenenler gülüyorlar.
Sıçtığımın insanoğlu.

Ofs

Bazen osmanlıca dersinde öyle sıkılıyorum ki.
Bazen hayatta çok sıkıcı oluyor.
Bazen kamyon şoförüne bağlıyorum.
Ama akşam boğazdan geçerken hepsi geçiyor.

Tüm istanbul ışıl ışıl yılbaşına hazırlanıyor.
Cevahirin süslemelerini gördüm bugün çok güzeldi.
Ama onlara baktıkça benim içimde bir sızı oluşuyor, inceden inceden.
Ben ergenliğe tekrar mı giriyorum, manik depresif miyim, edebiyatçı mıyım ben ?

Edebiyat ?

Edebiyat bölümünü seçmek hayatımda yapabileceğim en büyük hata - imiş gibi geliyor şimdi.
Ama bitirdiğim zaman (bitirebilirsem ölmeden) süper bir donanıma sahip olacağım. (Egoist hocalarımdan belli) İstediğim de buydu aslında, sadece gerçekten bu kadar mükemmeliyetçi olabileceğini tahmin edemiyordum.

Zaman kavramı edebiyatta yok. Ama bir yerinden tutup yakalayabilmem de lazım değil mi. Bunun için bana sonsuzluk lazım yahut zamanı durdurmam. Tembelliğe iyice alışmış bir bünyenin İstanbul'un trafiği ve tamamen hayvanlığa doğru evrim geçirmiş, çeşit çeşit insanıyla EDEBİYAT ı yaşayabilmesi mümkün müdür.